''İnsan'' Arapça bir kelime.
Ve anlamı ''unutan'' demek.
Şu tanım nasıl da güzel özetliyor bizi değil mi?
İnsanı insan yapan unsurlar neler sizce?
Vicdan, saygı, dürüstlük, sevgi, kendinden olmayanı anlamak, empati ve daha bir sürü sayabileceğimiz sıfat değil mi?
Zordur!..
Çünkü bir insanı dininden, mezhebinden, dilinden, düşüncelerinden, dinlediği müzikten, giydiği kıyafetten, kullandığı arabadan, belki annesinden babasından dolayı yargılamamak zordur.
Önce insan olmak gerek.
Tüm bunlar içinse önce kendine dönüp sorgulaman gerek.
***
Farkında mısınız günden güne insanlık ölüyor.
Öyle acı çekerek veya ansızın değil.
Bilerek, farkında olarak ve bizlerin yaptıklarıyla öldürülüyor insanlık.
Gerçi artık insanlık diye bir kavram kalmamış.
Şu kısacık ömrümüzde gördüklerimiz, acıdan başka bir iz bırakmıyor bizde.
Geriye dönüp baktığımızda mutluluk ve güzel anılarla yâd edebileceğimiz geçmişimizi kendi ellerimizle hiç ettik!
Öyle başkasını suçlamayın hemen.
Bunun sorumlusu ise başkası değil, biziz!
***
Kendi ellerimizle, kendi yaptıklarımızla bu düzeni bozduk.
Etrafıma bakıyorum da kendi değer ve çıkarları uğruna diğer güruhu alt sınıf görme eğiliminde herkes.
Kimse kimseyi hoş görme, saygı duyma ve anlama eğiliminde değil.
Yaradılışında sevgi olan insan, yaşamında adeta şeytana bürünüyor.
Ne kimseyi kucaklıyor ne de hoş görüyor..
Sonra da çıkıp bunun kabahatlisi kim diye hesap soruyor.
Ben söyleyeyim ey insan.
Bunun sorumlusu sen, ben, o değil, hepimiz!
Çünkü bu düzeni hep birlikte el ele verip bozduk!
Gördüklerimizden, yaşadıklarımızdan sonra daha ne kadar ayrıştırılabiliriz diye merak ediyoruz doğrusu.
Bir bütün olacakken, puzzle parçaları gibi savrulup duruyoruz.
Oysa bizim yegâne özelliğimiz farklılıklara rağmen bir olmak, birlikten güç ve kuvvet elde etmek.
Ama biz…
Kendimiz dışındaki insanlara kör olup, insanlığı öldürmek için elimizden geleni yapıyoruz..